Whisky i whiskey

[dinksiarz]

J&B Whisky
czyli whisky tworzona z miłości

Ktoś zapyta z miłości? Otóż tak, jeden z twórców tego trunku, z pochodzenia Włoch nijaki signore Giacomo Justerini przybył do Szkocji by zdobyć serce śpiewaczki operowej Margherity Bellino. Czy amory przyniosły jakieś skutki tego nie wiem, jednakże Pan J. poznał mr. Brooksa i stworzyli ten właśnie blend, którego nazwa pochodzi od pierwszych liter ich nazwisk.
Jak podaje producent whisky powstaje z połączenia 42 whisky jęczmiennych i słodowych, których minimalny czas leżakowania wynosi 7 lat. Specjalny proces produkcji sprawia, że alkohol ma jasną barwę i bardzo łagodny smak, który przypadnie do gustu smakoszom. Do amatorów tego trunku należał między innymi Frank Sinatra.
Zapach intensywny od razu po otwarciu butelki czuć przyjemny zapach whisky. Pchając nos w kieliszek zapach mocno owocowy, bardzo delikatnie czuć alkohol plus zapach miodu lub karmelu w każdym bądź razie coś słodkiego. Lotnie więc bardzo przyjemnie i zapach zachęca do napicia się! tak też robię. W smaku pierwszy łyk i mocny alkohol mocno uderza by po sekundzie ustąpić miejsce słodyczy karmelu z mocnym posmakiem dębiny. Nie powiem przyzwoicie!!! Bardzo przyzwoicie, tak jak powinno być w dobrej whisky eksplozja smaków. Mmmm milusio grzeje.
Whisky tip top nie ma do czego się przyczepić. Szczerze jest to whisky do której co jakiś czas się wraca. Jest wyrazista czuć, że ma złożony charakterek.
Idealna na picie solo! A dodatkowym atutem jest jej cena, bo ostatnio zakupiłem ją za 49 zł!!!!!!!
Polecam

[Comen]

No cóż Włosi znają się na whisky

[dinksiarz]

Jameson Irish Whiskey

Chyba najbardziej znana w świecie whiskey z Zielonej Wyspy czyli Irlandii. Jej korzenie sięgają końca XVIII wieku kiedy John Jameson założył gorzelnię w Dublinie. W latach 70tych ubiegłego wieku przeniesiono ją do hrabstwa Cork, jednak mieszanie dalej odbywa się w Dublinie.
Jak podaje producent, każda butelka zawiera wyjątkowy produkt przygotowany z najwyższej jakości jęczmienia i krystalicznej wody, dodatkowo obok logo firmy umieszczone jest motto rodziny: „Sine Metu”, co oznacza „Bez strachu”. Zgodnie z prawem destylaty poddawane są trzy letniemu procesowi dojrzewania w ręcznie wykonanych dębowych beczkach po amerykańskim Bourbonie.

Wyczytałem w internetach,że Jameson tworzony jest z jednej części pure pot still, czyli whisky produkowanej tylko w Irlandii z mieszanki słodowanego jęczmienia i niesłodowanego oraz jednej grain whisky (whisky zbożowa).

Tyle jeśli chodzi o teorię, weźmy się do czynu czyli kieliszek w dłoń :D
Wtykając nos w kieliszek czujemy mocno owocowy zapach, trochę jakby cytrusowy albo coś z szarlotki, nie powiem smacznie pachnie. Może nie ma eksplozji zapachu ale coś zachęcającego jest, aż chce się skosztować.
Jak pomyślałem tak też robię..... I w smaku bardziej złożona. Alkohol zbytnio się nie przebija a to już duży plus, choć milusio grzeje. Wyraźnie zbożowy smak, delikatny posmak słodyczy owoców, trochę pieprzna ale nie za bardzo. Finish nawet przyjemny lekko alkoholowy i owocowo-słodki.
Nie ma fajerwerków ale pomimo ich braku jest to bardzo dobra ruda.
Ogólnie nie wiadomo skąd, mam jakiś sentyment do Irlandzkich trunków:) Może to przez tą słodycz irlandzkich łiskaczy? Na pewno warto Jamesona skosztować i nikt nie będzie narzekał, bo jest to naprawdę dobra i delikatna whisky. Minusem jest cena, bo koszt butelki to 70 zł (czasami można trafić na promocje) ale raz na ruski rok można kupić i poczuć się jak w Irlandii. Jak to nieraz piszę, można podać gościom, siary nie będzie.

[dinksiarz]

Teacher’s Highland Cream

Podstawą tego blendu jest dymna whisky z destylarni Ardmore, ogólnie skład tej whisky to aż w 45 % whisky słodowe, co nadaje jej wyjątkowy smak.
Twórcą jest William Teacher, który pracował w sklepie spożywczym w Glasgow. Po pewnym czasie, a dokładniej w 1834 roku, ożenił się z córką właściciela sklepu i zaczął sprzedawać w nim whisky. W 1856 roku Teacher otrzymał koncesję na podawanie alkoholu i otworzył swój pierwszy bar, który prosperował dobrze i po kilku latach William Teacher miał takich barów już 18 będąc największym posiadaczem koncesji na obrót alkoholem w Glasgow. Wraz z synami w swojej ofercie mieli różne rodzaje własnych blendów ale opisywany blend okazał się tym najlepszym, który zarejestrowali w 1884 roku jako Highland Cream.
Jeśli chodzi o mnie Teacher’s Highland Cream należy to faworytów. Jej smak jest naprawdę wyjątkowy i bliżej w smaku jej do tanich single maltów niż dobrych blendów. Whisky do której często powracam, a dodatkowym atutem jest jej cena, gdyż przy dobrych wiatrach można ją kupić za 50 zł.
My tu gadu gadu ale trzeba przetestować jak smakuje. Jak to piszę jest akurat południe, a jak mawiają przed południem gentleman nie pije, więc już bez skrupułów mogę rozpocząć degustacje.
Tak więc wpychając noc w kieliszeczek do łiskaczy czujemy miłą delikatną słodycz, delikatny karmel i lekko owocowa nuty, wyraźnie zbożowa, czuć że robiona jest z whisky słodowych, alkohol się nie przebija w zapachu. Ogólnie bardzo delikatny i przyjemny zapach.
No to pijem bo uśniem. Smak powala intensywnością! Wyraźnie czuć lekką dymność, lekki torf i mocne akcenty słodowe, delikatnie słodka z posmakiem karmelu z owocami. Alkohol uderza owszem, w końcu to napój procentowy, ale delikatnie, nie dominuje. Bardzo przyjemna i delikatna whisky i milusio grzeje w brzuszek.
Finisz lekko goryczkowy przeplatany z alkoholem ale przemija i pozostaje miły posmak słodko – zbożowy z nutą karmelu smagniętego dębowym dymem oraz delikatna goryczka, która o dziwo nie przeszkadza.
Jej zapach jest bardzo przyjemny i czasami mam chęć użyć jej jako wody kolońskiej, w sumie alkohol by szybko odparował a pozostał przyjemny słodko dymny aromat. Praktyka ta, w sumie nie jest taka głupia skoro sami Szkoci przez lata właśnie tak upiększali zapach swojego ciała.
Polecam tą whisky, jest naprawdę wyjątkowa idealna do picia solo, idealna do podania z kostkami lodu. A do coli raczej jej szkoda marnować jest zbyt dobra. Można podać w gości i na 100% siary nie będzie.

[dinksiarz]

The Famous Grouse Bourbon Cask

Pardawa Szkocka, niewielki ptak z rodziny kurowatych, który lata sobie beztrosko po torfowiskach i wrzosowiskach Szkocji, stał się symbolem jednej z najbardziej rozpoznawalnych w świeci szkockich blended whisky.
Historia powstania marki to typowa i powszechna opowieść. Otóż w 1896 roku w miejscowości Perth jegomość Matthew Gloag otwiera sklep. Handluje winami i rozpoczyna przy okazji przygodę z whisky. Jego syn a potem wnuk rozbujali biznes, a whisky którą sprzedawali pod nazwą The Grouse stał się tak popularnym blendem, że zmieniono jego nazwę dodając słowo Famous i tak powstał ten zacny trunek The Famous Grouse.
Dziś The Famous Grouse należy do giganta z branży whisky czyli Edrington Group, która posiada także whisky takie jak Glenturret, Glenrothes, Macallan i Highland Park. A patrząc na wymienione single Malty ze stajni grupy można wywnioskować jakie single Malty wchodzą w skład The Famous Grouse.

The Famous Grouse to blend, który lokuje się dość wysoko na mojej liście ulubionych whisky. Jest to whisky charakterna, mocna. Czuć mocny alkohol ale jest on bardzo ładnie zbilansowany smakiem owocowo-karmelowym przełamanym miodem z miłym dymnym posmakiem. Jest to whisky jak wspomniałem charakterna, którą jak się pije ma się chęć ubrać kilt i pomalować twarz w niebieskie barwy niczym William Wallace w Braveheart.

Ale tematem degustacji jest podrasowany The Famous Grouse Bourbon Cask leżakowany w dębowych beczkach po amerykańskim Burbonie. Jak podaje producent za ten blend odpowiedzialna jest mistrzyni kupażu Kristeen Cambell oraz mistrz maturacji Grupy Edrington Stuart MacPherson.
Więc lejemy do kieliszka ten cud i testujemy. Po otwarciu butelki, aromat whisky wypełnia niemal całe pomieszczenie, milusio pachnie. W zapachu bardziej delikatna niż tradycyjny kurak, alkohol tylko delikatnie się przebija. Ogólnie bardzo mocny aromat słodki i dębowy. Nos odfajkowany, czas zasmakować tą ambrozje.
W smaku podobnie jak w oryginale ostry, mocny alkoholowy z wykopem ale w obu przypadkach ten kop alkoholowy nie jest taki brutalny, jest idealny czuć, że pijemy alkohol ale jest taki subtelny a nie ordynarny jak w niektórych whisky z tej klasy cenowej. Plus Bourbon Cask jest taki, że nie czuć goryczki (klasyczny Grouse pozostawia na języku ten goryczkowy smak). Przebija się mocny aromat dębu i dodatkowo słodycz burbonu. Lekko dymna.
Finisz alkoholowy i dymny, długo się utrzymuje.

Ogólnie jak uwielbiam The Famous Grouse, to zakup nowej serii z linii Cask był strzałem w dziesiątkę, jest znacznie lepsza i smaczniejsza, cenowo niewielka różnica. A smak zachwyca.
To ubieram kilt i pije dalej.
Można podawać gościom siary nie będzie.

[dinksiarz]

Zwabiony chęcią skosztowania czegoś nowego w przystępniej cenie mój wybór padł na Grand Macnish. Zachętą jest opis, iż była to ulubiona łycha Ernesta Hemingwaya.... aczkolwiek znając choć trochę życiorys tego mości Pana to on chyba raczej lubił wszystko co ma procenty.
Grand Macnish to szkocka whisky typu blended. Jest to jak podaje producent, doskonała kompozycja 40 gatunków Single Malt (hehehe jasne). Historia powstania tego wyjątkowego trunku sięga 1863 roku, a twórcą był szkot Robert MacNish.

Smakowo ..... szału ni ma. Na pewno lepsza od Jasia, Balentyny i Grantsa. W smaku czuć dużo palonego dębu i sporo torfu ale to z regionu Highlands więc taki smak to raczej norma. Mocno, naprawdę mocno spirytusowa, grzeje w gardło i brzuch niczym lawa z osobistego kociołka Lucyfera. Finish mocno alkoholowy.
Ogólnie średnia whisky za zbyt wysoką cenę. Idealna na imprezkę dla gości, bo do picia na czysto w domowych pieleszach jesienną wieczorową porą przy książce się nie nadaje.

[Comen]

Podobno jest też japońska whisky.

[Adler]

Ja ostatnio szkockiej nie mogę pić. Nie smakuje mi. Jak coś to tylko bourbon.

[petruss1990]

Podobno jest też japońska whisky.

Jest, jak najbardziej. Single Malt`y uchodzą za 1 ligę, a wiele jest dostępnych tylko jako kolekcjonerskie.
Blendy są już widoczne nawet w sklepach. Z ciekawości kupiłem i... jak bardzo rzadko piję z kolą, to japończyka wytrąbiłem jako drink.

[dinksiarz]

Miałem raz okazje skosztować japońca i szczerze marnej jakości bimber.
Jeśli chodzi o rude to uwielbiam irlandzkie.

[dinksiarz]

The Famous Grouse Bourbon Cask

Pardawa Szkocka, niewielki ptak z rodziny kurowatych, który lata sobie beztrosko po torfowiskach i wrzosowiskach Szkocji, stał się symbolem jednej z najbardziej rozpoznawalnych w świeci szkockich blended whisky.
Historia powstania marki to typowa i powszechna opowieść. Otóż w 1896 roku w miejscowości Perth jegomość Matthew Gloag otwiera sklep. Handluje winami i rozpoczyna przy okazji przygodę z whisky. Jego syn a potem wnuk rozbujali biznes, a whisky którą sprzedawali pod nazwą The Grouse stał się tak popularnym blendem, że zmieniono jego nazwę dodając słowo Famous i tak powstał ten zacny trunek The Famous Grouse.
Dziś The Famous Grouse należy do giganta z branży whisky czyli Edrington Group, która posiada także whisky takie jak Glenturret, Glenrothes, Macallan i Highland Park. A patrząc na wymienione single Malty ze stajni grupy można wywnioskować jakie single Malty wchodzą w skład The Famous Grouse.

The Famous Grouse to blend, który lokuje się dość wysoko na mojej liście ulubionych whisky. Jest to whisky charakterna, mocna. Czuć mocny alkohol ale jest on bardzo ładnie zbilansowany smakiem owocowo-karmelowym przełamanym miodem z miłym dymnym posmakiem. Jest to whisky jak wspomniałem charakterna, którą jak się pije ma się chęć ubrać kilt i pomalować twarz w niebieskie barwy niczym William Wallace w Braveheart.

Ale tematem degustacji jest podrasowany The Famous Grouse Bourbon Cask leżakowany w dębowych beczkach po amerykańskim Burbonie. Jak podaje producent za ten blend odpowiedzialna jest mistrzyni kupażu Kristeen Cambell oraz mistrz maturacji Grupy Edrington Stuart MacPherson.
Więc lejemy do kieliszka ten cud i testujemy. Po otwarciu butelki, aromat whisky wypełnia niemal całe pomieszczenie, milusio pachnie. W zapachu bardziej delikatna niż tradycyjny kurak, alkohol tylko delikatnie się przebija. Ogólnie bardzo mocny aromat słodki i dębowy. Nos odfajkowany, czas zasmakować tą ambrozje.
W smaku podobnie jak w oryginale ostry, mocny alkoholowy z wykopem ale w obu przypadkach ten kop alkoholowy nie jest taki brutalny, jest idealny czuć, że pijemy alkohol ale jest taki subtelny a nie ordynarny jak w niektórych whisky z tej klasy cenowej. Plus Bourbon Cask jest taki, że nie czuć goryczki (klasyczny Grouse pozostawia na języku ten goryczkowy smak). Przebija się mocny aromat dębu i dodatkowo słodycz burbonu. Lekko dymna.
Finisz alkoholowy i dymny, długo się utrzymuje.

Ogólnie jak uwielbiam The Famous Grouse, to zakup nowej serii z linii Cask był strzałem w dziesiątkę, jest znacznie lepsza i smaczniejsza, cenowo niewielka różnica. A smak zachwyca.
To ubieram kilt i pije dalej.
Można podawać gościom siary nie będzie. Pokaż mniej