Ciekawostki dotyczące tramwajów

[gar]

W Grazu w ścisłym centrum miasta tramwaje są bezpłatne (pomiędzy Operą a Centrum Sztuki Nowoczesnej). Niby niedługi fragment (łącznie 4 przystanki), ale ciekawy i ładnie wieczorami oświetlony.
Poza tym terenem obowiązują już opłaty: bilet jednorazowy - 2,30 euro, ale bilet 24-godzinny tylko 5,10 euro.

[gar]

Bilet na przejazd 1-razowy tramwajem w Ołomuńcu to koszt 14 koron czeskich. Po przeliczeniu na złotówki wychodzi niespełna 2,40, czyli bardzo atrakcyjnie cenowo. Wiem, że we Lwowie taniej, bo po 5 hrywien (obecnie ok. 80 groszy), ale to jednak inny świat i w Czechach nie jeżdżą egzemplarze zabytkowe. Nawet całkiem zgrabne je mają. Może jutro lub w grudniu skorzystam.

[gar]

Z centrum Linzu na Pöstlingberg można wjechać czymś w rodzaju tramwaju górskiego. Przewyższenie spore więc i nachylenie podjazdu znaczne. Kiedyś taką trasę pokonywała kolej zębata z Unfahrtu. Dziś jest to tramwaj nr 50 z głównego placu miasta. Co ważne na rzeczony tramwaj obowiązują osobne bilety (podróż w obie strony za 7,60 euro). Przejazd trwa 22 minuty. Przyjemna sprawa. Na szczycie barokowy kościół sanktuaryjny, a przy odpowiedniej pogodzie widoki na Linz, dolinę Dunaju a czasami i Alpy na horyzoncie.

[Comen]

Tramwaj ma po drodze jakieś przystanki czy to tylko turystyczna przejażdżka wte i wewte?

[gar]

Przystanków jest około 10, bo on funkcjonuje jako jedna z form komunikacji miejskiej (niestety z różnicą w cenie).

[Comen]

No a jeśli nie wjeżdżam na górę tylko przejeżdżam np. dwa przystanki w obrębie miasta to też obowiązuje mnie taka podwyższona taryfa?

[gar]

Nie wiem.

[Comen]

W Polsce jest jedynie 15 oddzielnych sieci tramwajowych natomiast u naszego zachodniego sąsiada w Niemczech ponad 50. Obejmują one pojedyncze miasta jak też i kilka sąsiednich miast (np. Zagłębie Ruhry czy zespół Mannheim-Ludwigshafen). Co ciekawe znacznie więcej sieci tramwajowych funkcjonuje w miastach byłej NRD. Na zachodzie linie tramwajowe były likwidowane i zastępowane bądź komunikacją autobusową bądź systemami metra lub kolei naziemnej. Z wielkich miast Niemiec tramwajów nie posiada obecnie Hamburg. W Stuttgarcie system tramwajowy nazywany jest U-Bahn. W praktyce to szybki tramwaj korzystający w centrum z tuneli i dostosowany do wysokich peronów podziemnych. W Hanowerze w podobnym układzie szybki tramwaj przypomina jednak wagony metra. Taki system integrujący kolej i tramwaj po raz pierwszy zastosowany został w aglomeracji Karlsruhe, gdzie też w tego typu sposób połączono kilka sąsiadujących miejscowości. Najstarsza do dziś funkcjonująca sieć tramwajowa znajduje się w mieście Halle w Saksonii-Anhalt. Na południu łaczy ona także sąsiednie miasta Merseburg, Leuna i Bad Durrenberg. Najdłuższa sieć tramwajowa znajduje się natomiast w środkowej części Zagłębia Ruhry i obejmuje zintegrowany system linii o długości 240 km kursujący na terenie miast Bochum, Duisburg, Essen, Gelsenkirchen, Mulheim am der Ruhr i Oberhausen. Natomiast najdłuższa sieć działająca na terenie jednego miasta znajduje się w Berlinie i obejmuje 22 linii o długości łącznej 180 km. Warto nadmienić, że generalnie berlińska sieć ogranicza się do jego części wschodniej, czyli byłej stolicy NRD. W Niemczech jest też kilka sieci tramwajowych transgranicznych. Miasto Kehl połączone jest linią tramwajową ze Strasburgiem, podobnie Weil am Rhein z Bazyleą. Natomiast w Zagłębiu Saary lokalny tramwaj łączy Saarbrucken z francuskim Sarreguemines. Sieci tramwajowe istnieją nie tylko w miastach dużych, ale zwłaszcza na terenie byłego NRD w miastach średnich. Najkrótsza sieć znajduje się w 30-tysięcznym Naumburgu i obejmuje jedną linię. Warto też wspomnieć o tramwaju turystycznym jeżdżącym w Górach Połabskich w dolinie Kirmitzschtal. O ile w przeszłości sieci tramwajowe były likwidowane i zamieniane na sprawniejsze i łatwiejsze w utrzymaniu autobusy o tyle w ostatnich latach obserwuje się raczej trend odwrotny. Niedawno otwarto nową sieć tramwajową w Bielefeld, a plany tego typu posiada kilka innych miast w tym Kilonia. Poniżej lista miast niemieckich posiadających swoje sieci tramwajowe: Augsburg, Bad Schandau (Kirmitzschtal), Berlin, Bielefeld, Bonn, Brandenburg nad Hawelą, Brema, Brunszwik, Chemnitz, Cottbus, Darmstadt, Dessau, Dortmund, Drezno, Dusseldorf/Neuss, Erfurt, Frankfurt nad Menem, Frankfurt nad Odrą, Fryburg Bryzgowijski, Gera, Gorlitz, Gotha, Halberstadt, Halle/Merseburg/Leuna/Bad Durrenberg, Heidelberg, Heilbronn, Jena, Karlsruhe, Kassel, Kehl (Strasbourg), Kolonia, Krefeld/Uerdingen, Lipsk, Magdeburg, Mannheim/Ludwigshafen, Moguncja, Monachium, Naumburg, Nordhausen, Norymberga, Plauen, Poczdam, Rostock, Ruhrgebiet (Bochum, Essen, Gelsenkirchen, Mulheim an der Ruhr, Oberhausen), Saarbrucken, Schwerin, Strausberg, Stuttgart, Ulm, Weil am Rhein (Bazylea), Woltersdorf, Wurzburg, Zwickau. Z tej listy jeździłem tramwajami w Berlinie, Dreźnie, Freiburgu, Lipsku, Poczdamie i w Kirmitzschtal. W Kehlu się nie udało ze względu na jakąś awarię linii. Tramwaje widziałem jeszcze w Gorlitz i Frankfurcie nad Odrą, ale z nich nie korzystałem.

[Comen]

We Francji jest z kolei około 30 oddzielnych sieci tramwajowych. Kiedyś było ich znacznie więcej, ale mniej więcej w latach 50-tych nastąpił szybki regres i likwidacja starych tramwajów. Tylko w 3 miejscach stale utrzymały się: w Marsylii, Saint-Etienne i aglomeracji Lille-Roubaix-Tourcoing. Trend odwrotny zaczął się z kolei w latach 80-tych i 90-tych ubiegłego wieku i od tego czasu zaczęto otwierać kolejne linie tzw. szybkich tramwajów. Dość charakterystyczne dla Francji są torowiska zarośnięte trawą prowadzące głównie środkiem dużych arterii komunikacyjnych. Nowoczesne tramwaje są zazwyczaj mocno hybrydowe. Zdarza się, że na pewnych odcinkach wykorzystują dawne linie kolejowe. Tak jest np. w aglomeracji Paryża oraz na linii łączącej Miluzę z Thann, którą wprawdzie nie przejechałem, ale byłem blisko. Wagony bywają długie i wieloprzegubowe. W Lyonie tramwaj nazywa się z tego względu lekką koleją miejską. Francuskim wynalazkiem jest też system lohr. To w zasadzie autobus przypominający tramwaj. Ma zwykłe gumowe koła i silnik autonomiczny, ale posiada też specjalne koło prowadzące wpasowujące się w pojedynczą szynę. Pojazdy tego typu kursują na trasach w aglomeracji paryskiej oraz w Clermont-Ferrand. Mają z reguły wydzielone pasy drogowe z tymi pojedynczymi szynami, natomiast mogą też pojechać po zwykłym odcinku drogi nieprzystosowanym specjalnie do tego typu komunikacji. Największa sieć tramwajowa we Francji znajduje się w aglomeracji Paryża i liczy ponad 100 km długości. Przy czym praktycznie nigdzie nie wjeżdża w obszar granic administracyjnych stolicy Francji sensu stricte. Mamy tu linię obwodową oraz kilka innych zazwyczaj rozpoczynających się blisko tego paryskiego obwodu. Dojechać można w ten sposób m.in. na lotniska Orly i Le Bourget, do Saint Denis, La Defense czy Sevres. Podobnie wygląda sieć Tuluzy, która rozwinęła się tylko na obrzeżach aglomeracji. Najmniejsza miejska sieć tramwajowa we Francji to jedna linia w śródziemnomorskim miasteczku Aubagne o długości około 7 km. Nie liczę oczywiście krótkich odcinków transgranicznych istniejących w Sarreguemines (połączenie z Saarbrucken w Niemczech) oraz w Annemasse na przedmieściach szwajcarskiej Genewy. Jest jeszcze tramwaj turystyczny w dolinie rzeki Deule na północy kraju. W sezonie kursują tutaj stare składy tramwajowe na trasie z Marquette lez Lille do Wambrechies. Następujące miasta posiadają swoje sieci tramwajowe: Angers, Annemasse (w sieci tramwajów Genewy), Aubagne, Awinion, Besancon, Bordeaux, Brest, Caen, Clermont-Ferrand, Dijon, Grenoble, Hawr, Ile de France (aglomeracja Paryża), Le Mans, Lille/Roubaix/Tourcoing, Lyon, Marsylia, Miluza/Thann, Montpellier, Nantes, Nicea, Orlean, Reims, Rouen, Saint-Etienne, Sarreguemines (Saarbahn), Strasburg, Tours, Tuluza, Valenciennes/Denain. Do tej pory udało mi się pojeździć tramwajami w Strasburgu, no i rzucić okiem na tramwaje w Miluzie.