Dwa małe miasteczka raczej na uboczu szlaków turystycznych, ale z niemałym potencjałem. Oba związane były z możnymi szlacheckimi rodami z dawnych czasów Drzewickich i Dembińskich jako miasta prywatne. Pogranicze łódzkiego i mazowieckiego, chociaż miejscowości kulturowo bardziej kojarzą mi się ze świętokrzyskim. Pogoda przyjemna jak na początek marca.
Drzewica
Stacja kolejowa to miejsce docelowe pociągu Łódzkiej Kolei Aglomeracyjnej a z drugiej strony Kolei Mazowieckich.
Leży jakieś 2 km od centrum miasta, znacznie bliżej jest całkiem nowoczesny dworzec autobusowy (ale z połączeniami głównie do Końskich i Opoczna). Od stacji najbliżej jest nad zalew na rzece Drzewiczce w południowej części miasta.
Na cyplu po zachodniej stronie znajduje się ośrodek wypoczynkowy o tej porze roku zamknięty. Bliżej miasta jest kompleks zakładów przemysłowych Gerlacha. To znana marka produkująca sztućce, a prawdę mówiąc nigdy nie kojarzyłem jej akurat z Drzewicą.
Rzeka rozwidla się poniżej zalewu na dwa ramiona a jedno z nich przepływa przez środek firmy Gerlacha.
Nad kanałem jest tradycyjna, choć mocno zaniedbana zabudowa przemysłowa.
Miejsce jest wyjątkowe także z tego powodu, że znajduje się tutaj jedyny w Polsce na terenach nizinnych tor kajakarstwa górskiego.
W marcu kanał kajakarski pozbawiony jest wody, ale chyba odbywają się tu jakieś zawody sądząc po nieźle utrzymanych krzesełkach dla widowni i rozmaitych banerach sponsorów kompleksu. Na wysepce stoi wieżyczka dla sędziów. Przy końcu toru jest skwer z pomnikiem kół olimpijskich upamiętniającym zawodników z regionu którzy brali udział w igrzyskach.
Środek wydłużonego rynku w Drzewicy zajmuje skwer z mała fontanną i dwoma pomnikami patriotycznymi.
Najciekawszym obiektem jest znajdujący się przy końcu placu kościół św Łukasza z okrągłą wieżą o pochodzeniu romańskim.
Niestety wnętrze było zamknięte, można było tylko zobaczyć stojące przy świątyni figury, między innymi patrona świętego Łukasza.
Kawałek dalej wzdłuż doliny Drzewiczki dochodzę do zrujnowanego ceglanego młyna. Miejsce opuszczone. Wejście do obiektu zamurowane. Teren prywatny.
Starą kładką przechodzę na drugi brzeg rzeki, która rozwidla się tutaj znowu na dwie odnogi. Całkiem spora to rzeka jak na niezbyt znaczną długość i znaczenie.
Najbardziej spektakularnym zabytkiem Drzewicy są dobrze zachowane ruiny zamku Drzewickich stojące nad brzegiem rzeki na południe od centrum miasta.
Forteca otoczona była podmokłą fosą. Dojście ścieżką, która przekracza w pewnym miejscu podmokłe obniżenie. W nurcie Drzewiczki tkwi w tym miejscu charakterystyczny głaz.
Zamek spłonął w 1814 roku podobno od niezgaszonej świecy i od tego czasu już nie był zamieszkiwany. Wewnętrzny dziedziniec aktualnie jest niedostępny. Trwają prace rekonstrukcyjne, ale posuwają się bardzo wolno, skoro rozpoczęto je już w 2017 roku. Zamek ma w każdym razie spory potencjał. Układem przypomina trochę Krasiczyn. Ma też cztery wieże w narożnikach.
Na tyłach zamku jest dawny dwór szlachecki. Dziś wygląda on jednak na część czyjegoś gospodarstwa.
Przysucha
Stacja PKP Przysucha znajduje się w zasadzie w Skrzyńsku, czyli sąsiedniej wsi położonej na północ od miasta.
Do centrum przyjemny spacerek wzdłuż szlaku zielonego zajmuje stąd jakieś 30-40 minut. W samym mieście jest ruchliwy, ale całkiem przyjemny dworzec autobusowy z siecią połączeń lokalnych. Ale odjeżdżają też stąd busy do Radomia, Skarżyska, a nawet przelotowa linia z Łodzi do Lublina. Już od stacji PKP dobrze widać dwuwieżowy kościół w Skrzyńsku stojący na szczycie wzgórza.
To sanktuarium Matki Boskiej Staroskrzyńskiej z obrazem madonny w głównym ołtarzu.
We wnętrzu jest poza tym epitafium francuskiego generała, a na zewnątrz kamienne rzeźby drogi krzyżowej z datami historycznymi, ołtarz polowy z grotą lurdzką, stara kaplica i pomnik orła białego.
Poniżej na placu stoi barokowa kolumna z postacią dzieciątka Jezus ufundowana przez jednego z właścicieli tego majątku ze średniowiecznego rodu Duninów.
Skrzyńsko jest zdecydowanie starsze od Przysuchy która powstała dopiero w XVIII wieku. Dziś to tylko niewielka wieś, ale przed kościołem rozciąga się spory rynek - plac św. Marka. Idąc w stronę Przysuchy mijam malowniczy cmentarz na wzgórzu z ceglaną kaplicą rodu Dembińskich.
Byli oni właścicielami pałacu stojącego w parku w Przysusze. W jego wnętrzach mieści się obecnie sąd rejonowy oraz Muzeum Oskara Kolberga.
Ojciec polskiej etnografii urodził się właśnie w tym podradomskim miasteczku, stąd w jego przestrzeni ustawiono kilka rzeźb przedstawiających postacie ludowe, przy głównym placu jest tablica pamiątkowa i pomnik-ławeczka. W parku jest także muszla koncertowa gdzie czasem odbywają się koncerty folklorystyczne.
Miasto Przysucha jest o tyle osobliwe ze składało się z trzech dzielnic posiadających odrębne rynki.
Dziś są to place 3 Maja (Rynek Polski), Oskara Kolberga (Rynek Żydowski) i biskupa Wyszyńskiego (Rynek Niemiecki).
Przy Placu 3 Maja stoi klasycystyczny kościół katolicki św. Karola Boromeusza.
Ciekawe jest też jego wnętrze z ołtarzem w kształcie rotundy.
Ważnym zabytkiem Przysuchy jest wielka synagoga.
Przy wejściu do niej zachowała się żelazna obręcz tzw. kuna. Przykuciem do niej karano za rozmaite występki.
Wnętrze synagogi jest niedostępne, ale jakieś prace remontowe prowadzi fundacja izraelska, której baner wisi na sąsiednim budynku. Przysucha była ważnym ośrodkiem chasydzkim i na miejscowym kirkucie do którego nie dotarłem pochowanych jest kilku znanych rabinów m.in. Abraham z Przysuchy.
Ostatnia część wycieczki wiedzie w położone na południe od miasta Lasy Przysuskie porastające wzgórza tzw. Garbu Gielniowskiego zbudowane z jurajskich piaskowców. Całkiem nieźle widoczne są z kulminacji terenu przy cmentarzu w Skrzyńsku.
Prawdę mówiąc nie spodziewałem się w tym regionie sporych wzgórz i skał, które zobaczyć można w niewielkim kamieniołomie.
Po lasach prowadzi długa ścieżka dydaktyczna.
Można nią pospacerować po wąwozie, dojść pod górę Grodzką ze śladami pogańskiej świątyni solarnej, dotrzeć nad leśne rozlewisko zbudowane przez bobry i dowiedzieć się sporo o miejscowej przyrodzie i szlaku leśników.
To rodzaj leśnego parku pokazowego w którym jest sporo ławeczek i innych urządzeń rekreacyjnych.
Forum "Turystycznie" - najciekawsze forum turystyczne w sieci! Już od prawie 14 lat!
Łódzkie/Mazowieckie: Drzewica i Przysucha 8 marca 2024
Regulamin forum
Prosimy o zachowanie następującego schematu w tytule relacji:
Województwo: dokładny cel wycieczki (data wycieczki)
Przykład:
Małopolskie: Czchów (08.07.2020)
Prosimy o zachowanie następującego schematu w tytule relacji:
Województwo: dokładny cel wycieczki (data wycieczki)
Przykład:
Małopolskie: Czchów (08.07.2020)
Łódzkie/Mazowieckie: Drzewica i Przysucha 8 marca 2024
Nie masz wymaganych uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego posta.
Nie byłem wszędzie, ale mam to na uwadze
A może coś o Szwecji? http://swevirtual.blogspot.com/
A może coś o Szwecji? http://swevirtual.blogspot.com/
