Beskid Śląski: Dwa oblicza jesieni. Malinowska Skała i Skrzyczne 15 października 2021

[Comen]

Totem.jpg

We wczorajszej wycieczce trafiłem na dwa różne światy. W wyższych partiach gór zalegały chmury, co niestety uniemożliwiło podziwianie jakichkolwiek dalszych panoram na tej bez wątpienia widokowej trasie. Warunki podobne jak dwa la ta temu na Wierchomli, co niektórzy pewnie jeszcze pamiętają. Przy zejściu ze Skrzycznego mgła opadła, więc na koniec mogłem zarejestrować trochę ładnych kolorowych jesiennych panoram.

Krzew gorejący.jpg

Mgła zaczęła się już na Przełęczy Salmopolskiej z której startowałem na piechotę. W to miejsce dociera autobus z Bielska-Białej. Przystanek nosi nazwę Biały Krzyż i nawiązuje do charakterystycznego wysokiego krzyża stojącego przy regionalnej gospodzie.

Biały Krzyż.jpg

Pod nim ustawione są kamienne tablice "mojżeszowe" i adnotacja związana z papieżem.

Tablice Mojżeszowe.jpg

Szlak w kolorze czerwonym wznosi się początkowo dość stromo, a potem łagodniej na szczyt Malinów położony w bocznym grzbiecie.

Szlak na Malinów.jpg

Trasa prowadzi przez młode lasy z przewagą świerka. Zdarzają się też kolorowe o tej porze roku drzewka liściaste oraz żółknące modrzewie. Przy drodze często rośnie też kosodrzewina, ale jeśli chodzi o wysokość z pewnością nie wynika to z położenia w określonym piętrze klimatycznym.

Kosodrzewina.jpg

Poniżej szczytu Malinów krótka boczna ścieżka opatrzona strzałką doprowadza do jaskini Malinowskiej.

Drogowskaz do jaskini.jpg

Do środka można wejść - trasa jest ubezpieczona klamrami i drabinkami. Trzeba mieć tylko własne oświetlenie, najprędzej czołówkę.

Zejście do jaskini.jpg

Z planu przy wejściu wynika, że to całkiem spora grota mimo dość niepozornego otworu wejściowego.

Plan Jaskini Malinowskiej.jpg

Na stromym zejściu ze szczytu Malinów pojawiają się po raz pierwszy duże skalne "materace". To tzw. zlepieńce malinowskie, warstwa lokalnych skał fliszowych, charakterystyczna dla tej okolicy.

Materac skalny.jpg

Od piaskowców różnią się występowaniem większych ziaren kwarcu czy miki. Pojawiają się na tym grzbiecie i miejscami także w źródliskowych odcinkach Wisły. Najbardziej okazałą wychodnią zlepieńców jest oczywiście Malinowska Skała. Dochodzę na ten szczyt mijając dwa rozstaje. Mgła gęstnieje.

Mgła pod Malinowska Skałą.jpg

Jest już drogowskaz na wierzchołku z napisem Malinowska Skała. Malinowska Skała, ale gdzie jest sama skała? Na samym wierzchołku jest wprawdzie niewielki "materac" skalny, ale to przecież nie to. Obchodzę miejsce. Po południowej stronie stok jest stromy, ale zupełnie nie skalisty. Wychodnię odnajduję dopiero jakieś 50 m od szczytu przy szlaku zielonym w kierunku Skrzycznego. W tym "mleku" widać ją dopiero z bliska.

Pod skałą.jpg

Od strony szczytu na skałkę można wejść, z drugiej strony urywa się natomiast kilkumetrowym progiem.

Skałki z góry.jpg

To w zasadzie 3 niewysokie słupy skalne rozdzielone szczelinami. Grupa ma status pomnika przyrody o czym informuje zawieszona tabliczka.

Malinowska Skała.jpg

Z boku widać ciekawe nisze wietrzeniowe. Przypominają oczodoły w czaszce.

Nisza korazyjna.jpg

Dalsza trasa prowadzi odsłoniętym i dość wyrównanym grzbietem. Niestety poza kikutami bliskich smreków niewiele więcej widać. Ale turystów wędruje sporo. Także grupy rowerzystów.

Rowerzyści.jpg

W paśmie Skrzycznego jest kilka tras zjazdowych dla rowerzystów. Na Małym Skrzycznem mijam wjazd na jedną z nich o nazwie Zbój, kawałek dalej na drugą o nazwie Hiphopa.

Zbój.jpg

Chyba dość karkołomne. Na szczycie Małego Skrzycznego też dość nieoczekiwanie zalega trochę śniegu. Pytanie czy jest on naturalny, czy była jakaś próba naśnieżania stoku poniżej.

Snieg na Małym Skrzycznem.jpg

Ku mojemu zaskoczeniu działają też wyciągi na Kopę Zbójnicką. W pierwszych planach miałem zamiar wyjechać gondolą na Halę Skrzyczeńską i stamtąd wędrować dalej na grzbiet a może nawet skorzystać jeszcze z tego wyciągu krzesełkowego podobno najbardziej widokowego w polskich Beskidach. Ale w internecie pojawiła się informacja, że koleje już nie działają, więc zmieniłem plany. Zresztą jazda wyciągami w wilgotnej chmurze chyba nie byłaby specjalnie przyjemna. No i trasa w sumie na tyle krótka i nieforsowna, że prościej było przejść ją na własnych nogach.

Wyciąg na Skrzyczne.jpg

Ze szczytu Skrzycznego z trudem widać budynki wyciągu i maszt telefonii komórkowej.

Skrzyczne.jpg

Schronisko poniżej pełne. Może zostałbym tu choćby na grzane piwo, ale trzeba by je chyba pić duszkiem przy barze. Siedzieć przy wolnych stolikach na tarasie bez zadaszenia w tych warunkach niezbyt mi się uśmiechało.

Schronisko.jpg

Obok schroniska jest też sklepik turystyczny. Ceny tam jednak z niezłą marżą. Mapa Beskidu Śląskiego krakowskiej firmy Compass w cenie 20 zł. Na dole zapłacę 9-12 zł, więc jest spora różnica.
Po chwili odpoczynku schodzę w dół za znakami niebieskimi i zielonymi. Trasa kluczy pomiędzy wyciągami i nartostradami a potem zbiega zakosem po stromym krawędziowym stoku wschodnim Skrzycznego. Dość ślisko. Na drugim zakosie schodzę poniżej poziomu mgły. Otwierają się pierwsze widoki na niższe szczyty Beskidów i Kotlinę Żywiecką.

Poniżej mgły.jpg

Na przeciwległym paśmie Klimczoka widać wyraźnie poziom kondensacji chmur otulający równą kołderką same wierzchołki.

Klimczok poziom kondensacji.jpg

Dalej w dół podążam za szlakami zielonym i czerwonym. Zbiegają przez piękne jesienne lasy mieniące się kolorami.

Kolorowy las.jpg

Pniak siodełko nad Becyrkiem.jpg

Na siodełku z czarującym leśnym oknem odpoczynek na pniaku w słoneczku.

Okno leśne.jpg

Niżej szlak zielony trawersuje szeroką niszę osuwiska czy wręcz skalnej zerwy.

Ponad niszą.jpg

Widać olbrzymie bloki piaskowca wiszące na stoku, pytanie na jak długo jeszcze. Ciekawe na ile ten odcinek jest stabilny. Mijam leśną polanę z szałasem.

Polana z szałasem.jpg

Dochodzę do osiedlowej drogi którą z ładnymi widokami na góry i miasto schodzę do centrum Szczyrku i mostu na Żylicy.

Droga jesienna.jpg

Stoki Magury nad Szczyrkiem.jpg

Widok na Szczyrk.jpg

Szczyrk jako uzdrowisko trochę mnie rozczarował. Dużo obiektów pozamykanych. Deptak nad rzeką jest pusty bez żadnego handlu i usług.

Promenada nad Żylicą.jpg

Sklepy i knajpy są przy głównej jezdnej ulicy, ale nie ma pieszej handlowej promenady - czegoś na kształt Krupówek czy choćby ulicy 3 maja w Wiśle. Główny plac też jakoś tak peryferyjnie położony w stosunku do miasteczka. Fontanna nie działa. Promenadą dochodzę do skoczni na stoku Skalitego.

Slocznie pod Skalitem.jpg

To już ostatni punkt wycieczki. Na igielicie trenują młodzi następcy Małysza i Stocha.

[petruss1990]

Super wycieczka! Szkoda, że widoków zabrakło. No i fajnie, że oznakowali wreszcie dojście do jaskini.

[Adler]

Był poślizg i „zjazd” przy zejściu ze Skrzycznego?

[Comen]

Super wycieczka! Szkoda, że widoków zabrakło. No i fajnie, że oznakowali wreszcie dojście do jaskini.

Jedna strzałka wystarczy. Jaskinia znajduje się jakieś 50 m od głównego szlaku.

Był poślizg i „zjazd” przy zejściu ze Skrzycznego?

Nie było. Ale szlak jest wąski i miejscami stromo. Uważać trzeba.

[Adler]

Schodziłeś do tej jaskini?

[Comen]

Musiałbym schodzić po ciemku. Pasowałoby mieć czołówkę, bo nawet latarka w ręce przy plecaku będzie nieporęczna (drabinka - jedna na początku a potem jeszcze druga jak wynika z planu jaskini).