Forum "Turystycznie" - najciekawsze forum turystyczne w sieci! Już od prawie 14 lat!

Relacja: Tour de Połoniny AD 2013

Byłeś/Byłaś w górach? Pochwal się relacją, zdjęciami, filmem z Twojej wycieczki górskiej, trekkingu.
Regulamin forum
Prosimy o zachowanie następującego schematu w tytule relacji:
Pasmo górskie: dokładny cel wycieczki (data wycieczki)
Przykład:
Beskid Niski: Nieznajowa (15.07.2020)
Deleted

Relacja: Tour de Połoniny AD 2013

Post autor: Deleted » 10 gru 2014, o 08:15

Wybaczcie, że relacja z ub. roku, ale tej zimy mam w planie rakiety w Bieszczadach i nie wiem, ba, mam obawy czy będzie po co brać stosowny instrument...



Połoniny rakietowo 13-16.02.2013r.

Obrazek

Pierwszy tegoroczny i długo wyczekiwany wyjazd w Bieszczady w zimowej aurze. Wyjazd w to pasmo wyzwala we mnie tzw. "reise-fiber" czyli przekładając na nasze to pewien stan zniecierpliwienia,chęci bycia na szlaku już, teraz, natychmiast. Do tego nakładające się natręctwa w postaci studiowania mapy niemalże z nosem w niej, niepewność pogody, obsesyjne myśli czy niedźwiedzie się pobudziły itd.
Mam coś takiego przy wyjazdach na które nie mogę sobie pozwolić co łyk-end. Bieszczady zimą działają na mnie "wibracyjnie". Nie pozostaje mnie nic innego jak powiadomić Franciszka o smakach na rakietowanko Połoninami i poczekać na reakcję. Tenże wyraził aprobatę więc pakowanko.... i w drogę.
Co do kilku spraw byliśmy jednomyślni:
-Połoniny
-Rakiety
-Namiot
-Wiata
Ubolewam też nad faktem, że Hoffi nie mógł dołączyć, niestety, terminy urlopowe nam się rozjechały. Jako, że do Smereka kawałek mamy,nie marnując czasu,stawiam się w środę 13.02 pięć minut po pólnocy w Brzegu,skąd przechwytuje mnie Fransuła i dalej mkniemy jego wozem bojowym żeby parę minut przed ósmą zameldować się w Cisnej,lądujemy w "Łemkowynie" na "śniadanie mistrzów" :mrgreen: czyli jajecznica na maśle + pieczywo +herbata z cytryną. Praktycznie rzecz ujmując, tej nocy kimnęliśmy niecałą godzinkę na parkingu "wachodajni" w Sanoku. Lekko podbudowani ruszamy do Smereka, skąd zaczniemy imprezę rakietową.
Jako, że na parking płatny nas nie stać, furmankę zostawiamy przy sklepie spożywczym, który znajduje się centralnie na czerwonym szlaku przy zejściu z Okrąglika, tam Okrąglika..z Fereczatej raczej i przy pełnej zgodzie kierowniczki sklepu zostawiamy wóz bojowy na parę dni. A, że społeczność Smereka to lud gościnny, przyjazny turystom plecakowym więc rozumiecie.
Smerek,ostatni przepak..

Obrazek

Czujemy nocną przejażdżkę....

13.02.2013 Smerek - Schronisko PTTK "Chatka Puchatka".

Wymarsz spod sklepu robimy po godzinie 9.00.

Obrazek

Asfaltu kapkę na rozgrzewkę, za mostem skręt w prawo, mijamy nieczynny punkt kasowy/całe szczęście, gdyż przejście wpław Wetlinki zimową porą już nie na moje nietęgie zdrowie../ i podejście. Na szczęście ściecha do granicy lasu przetarta, nawet rakiet nie ma potrzeby zakładać. Jest sympatycznie, lekki mrozik. Docieramy do wiaty, w której robimy przerwę
na słodycza i garnucha.

Obrazek

Ponad 2 godzin potrzebujemy na wyjście z lasu i techniczny liść. Zaczyna się robić czadowo. Podkrętka rośnie, śniegu słuszna ilość, bez rakiet ciężko.

Obrazek

Podejście na Smerek już przyodziani w skrzypce:

Obrazek

Połonina Smerek 1222 mnpm,najdalej wysunięta na zachód, zdobyta.

Obrazek Obrazek

Ok. 600m podejścia mamy w nogach na czczo. Połonina Smerek, nazywana dawniej Wysoka to piękny punkt widokowy, w 2007 roku miałem okazję podziwiać Tatry odległe o ok. 180 km - normalnie miazga. Teraz niestety nie dostąpiliśmy tego zaszczytu. Do schroniska przemieszczamy się bez rakiet,
szlak dobrze przetarty.
Przed nami:

Obrazek

I jeszcze Hnatowe Berdo:

Obrazek

I chwila relaksu na Osadzkim 1253 mnpm. Jako, że widoczki w pyte więc rzućmy okiem na Ukrainę:
I Ostra Hora i Borżawa a z lewej? Gorgany.

Obrazek

Do domu już kawałek:

Obrazek

Pomimo dużej dawki wrażeń, czujemy zarwaną noc dojazdem do Smereka. Na nocleg lądujemy w "Chatce Puchatka". Ciemno, chłodno, ba, straszno nawet."Tawerna" zawsze robi na mnie ogromne wrażenie a na uznanie zasługują spartańskie waruneczki. W schronisku poza obsługą i GOPR-owcem,z którym pogawędziliśmy ze 2 kwadranse, nikogo. Polegliśmy snem sprawiedliwych bardzo szybko.

14.02.2013 Schronisko PTTK "Chatka Puchatka - Pole namiotowe Bereżki

Tak, to był dobry pomysł żeby na nocleg uwalić się w schronisku. Zyrknąłem za okno,lepiej bywało:

Obrazek

Kolejna czynność to pakowanko i śniadanko.Tutaj dementuję kłamstwa Franka, nie ma mowy o suchych bułkach. Prawdziwe śniadanie twardzieli czyli kanapka z kotletem schabowym + cebula. Wyspani, najedzeni to teraz coś dla ducha:
plan dnia dobrze widoczny, Połonina Caryńska, jakże charakterystyczny bieszczadzki widok:

Obrazek

Ostatni czar "Tawerny" i zbieramy się, niestety:

Obrazek

Schodzimy w rakietach. Do Berehów Górnych toniemy w mleku. Na dole robimy "małe 5", leci czekolada gorzka na chęć życia oraz garnuch gorącej czarnej herbaty przesłodzonej do bólu i zaprawionej cytryną na bogato.

Obrazek

Czeka nas kolejne podejście na szczyt. Mijamy dawny cmentarz greckokatolicki, podczas budowy Dużej Obwodnicy 1960-62 tutejsze nagrobki przerabiano na tłuczeń.
A my nienerwowo, spokojnie nabieramy wysokości. Wychodzimy z lasu, podejście grzbietem cudne. Jest bardzo ciepło, śnieg mokry, ciężki.
taaaa..

Obrazek

Imprezowicz na grzbiecie:

Obrazek

Franciszek pozdrawia:

Obrazek

Na wspólną focinę czas najwyższy:

Obrazek

Przechodząc grzbietem Połoniny Caryńskiej aż mnie skręcało żeby się uwalić z namiocikiem, to jest po prostu silniejsze ode mnie. My tymczasem odbijamy szlakiem zielonym na Przełęcz Przysłup Caryński do Koliby.

Obrazek

Zejście północnym stokiem dało nam nieźle popalić, chylę czoła przed osobami, które podchodziły z Przełęczy. Po drodze znalazłem aparat fotograficzny, zostawiłem info u Karoliny w Kolibie.
Zasiedliśmy w tym zacnym przybytku na dłuższą chwilę i rozprawiając przy bigosie z pieczywem doszliśmy do wspólnych wniosków, że nocleg w wiacie to jednak będzie lepsze rozwiązanie, bo darmocha, sucho i nie szczypie w oczy.
Przed nami wieczorny odcinek extremalny czyli żółta ściecha na pole namiotowe w Bereżkach.

Obrazek

A na miejscu już zainstalowani urządzamy biesiadę przy świecy i blasku czołówek, w końcu noc Walentego zdarza się raz w roku:

Obrazek

Do zakupionego pieczywa w Kolibie posiadamy przyniesione na własnym grzbiecie kotlety schabowe, mielone też się znalazły/Daga, dzięki Ci wielkie/,które "robiły" za pączki. Oczywiście bez prochów ani rusz, legendarna pomidorowa z Amino leci jako przystawka, mamy czekoladę gorzką, pół wora Snickersów,żelki...
ja pierniczę, czego to nie mamy?! Zaspokoiwszy głód i pragnienie pora ogarnąć barłóg, następnie odrobina wygłupów i w dobrych humorach zasypiamy.

15.02.2013 Pole namiotowe Bereżki - Przełęcz Goprowska

Po godzinie szóstej do pracy idzie trzech panów. Kimamy dalej. Jednak po godzinie siódmej zjawia się sympatyczna funkcjonariuszka Straży Granicznej. Na początku myśleliśmy, że to turystka chce zapytać o szlak czy cuś..
My w wiacie pławimy się w puchowym luxusie

Obrazek

a nieco zakłopotana funkcjonariuszka zadaje pytanie:
- Panowie, co wy tu robicie?
Odpowiadam najbardziej elegancko jak tylko potrafię:
- Śpimy proszę pani, śpimy..I tu sądziłem, że będzie pod góreczkę, ale nie. Strażniczka Naszych Granic wykonała telefon "wyżej"i po uprzejmej wymianie zdań pożegnaliśmy się ciepło i przede wszystkim.. bez recepty. :mrgreen:
Poranek w Bereżkach i śniadanko:

Obrazek

Robimy wymarsz.

Obrazek Obrazek

Mówię do Franciszka:
-jak niebieski szlak będzie nieprzetarty to mamy jak w czołgu... I masz, wykrakałem. Nikogo, nikogusio:

Obrazek

Przechlapane do samej wiatuni ale nie poddaliśmy się.

Obrazek Obrazek

Przejście 'puszczą bukową" w porze zimowej jest niesamowite, odniosłem wrażenie jakby nikogo nigdy tu nie było, pojawiające się łączki przecudnie przysypane śnieżkiem.W wiacie zasiadamy na garnucha i jakiś skromny posiłek regeneracyjny. Musimy się wzmocnić bo to co nas czeka może przejść najśmielsze oczekiwania.
Wychodzimy z lasu:

Obrazek

Na połoninie wiosna idzie wielkimi krokami. Słoneczko niesamowicie operuje, ciepłe powietrze, topniejący śnieg, wyłaniające się kępy trawy, śpiew ptaszków.. ja w to nie wierzę.
No i dolewka:

Obrazek

Czekam na Franciszka ale ten niczym nie wzruszony, podziwia. A jest co, takie widoki do codzienności nie należą.
Parę kadrów z Bukowego Berda:

Obrazek Obrazek Obrazek

Nie, nie.. nie poddajemy się, biwak planujemy na Przełęczy Goprowcow.
Krzemień 1335 mnpm przed nami:

Obrazek

Nie możemy pominąć widoków na Kopę Bukowską 1320 mnpm oraz Halicz 1333 mnpm :

Obrazek

No i szczęśliwie docieramy pod Krzemień 1335 mnpm, drugi szczyt i najbardziej skalisty szczyt polskich Bieszczadów:

Obrazek

Jeszcze tylko zejście na przełęcz i szukamy odpowiedniego placu. Pogoda klęka w oka mgnieniu, pojawia się mgła. Zatem szybko rozbijamy namiot i instalka, która chwilę zajmuje. Siedząc w namiocie Frankowi się przypomniało, że w furmance pomarańcze zostawił, myślałem,że go uduszę. :mrgreen:
Potem rozkminialiśmy z godzinę patent na zagotowanie wody bo wiało "odrobinę", daliśmy radę no bo jak inaczej? Po dzisiejszych wrażeniach i niemałym zmęczeniu zasnąć jednak nie mogę. Wcześniej Franek poszczuł mnie rozpuszczalnymi gumami :mrgreen: Fruitella. Jest godzina 0:30 i pytam Franciszka:
- śpisz?
- Nie.
- A masz jeszcze Fruitel-ki?
Jeszcze z dobrą godzinę ciamkaliśmy.. aż do wyczerpania zasobów. :mrgreen: W końcu polegliśmy.

16.02.2013 Przeł. Goprowców => Wołosate = Smerek i do domu.

Ranek nie napawa optymizmem, pogoda klękła po całości. Z drugiej strony ileż można rakietować w inwersji, przecież to się może znudzić.. :mrgreen:
Na Przeł.Goprowskiej :

Obrazek

Wyległem rozprostować gnaty:

Obrazek

Pora zwijać majdan. Impreza zbliża się do końca, pogoda z nas zdecydowanie zakpiła. Przed nami trawers Krzemienia.

Obrazek

Dalsza droga to "mleczna droga", nic nie widać. Idziemy, idziemy i momentami wątpię czy dobrze idziemy, naszym wskazem, to ślad rakieciarzy, którego nie zawiało.W pewnym momencie Franek pyta:
- menel, gdzie my jesteśmy?
odpowiadam:
- chyba przed Haliczem.. :mrgreen:
Podejście na Halicz:

Obrazek

Na szczycie. Halicz 1333 mnpm. Szkoda ,że nie trafiliśmy z pogodą.To ponoć jeden z najbardziej widokowych szczytów w Bieszczadach. Dostrzec z Halicza światła Lwowa - bezcenne.

Obrazek

Za długo nie siedzimy, wieje jak diabli. Za to w końcu wiemy gdzie mamy iść:

Obrazek

Mijamy rumowiska skalne Rozsypańca w gęstej mgle i do Przełęczy Bukowskiej "kawałek"..

Obrazek

Górską część mamy już za sobą. Teraz najbardziej wpieniający mnie ok. 8 kilometrowy odcinek do Wołosatego, nie cierpię tego odcinka. W końcu wychodzimy 'na prostą".
Czekam na Franka z ostatnim garnuchem herbaty, następnie wkraczamy do Wołosatego zadowoleni:

Obrazek

Bliżej "centrum" podjeżdżają do nas Pogranicznicy. Kontrola dokumentów, pytania czy aby kontrabandy w plecakach nie posiadamy, itp.. Wszystko kończy się dobrze, idziemy do Baru pod Tarnicą w nadziei, że trącę barszcz ukraiński.
Niestety, w Wołosatem jak po śmierci organisty, wszystko pozamykane.

Obrazek

Na szczęście szybko łapiemy stopa do Ustrzyk Górnych i zachodzimy do sklepu w którym właściciel gra w karty, zakupiwszy litra pepsi poszliśmy do restauracji "Pod Caryńską"
na placek po bieszczadzku poparty rosołem, mmmmmmmm...

Obrazek

Posileni wytaczamy się na przystanek PKS, tradycyjnie, jeden autobus srana i do widzewa. Zostaje nam autostop. Mamy jednak tego farta i do Wetliny dostajemy się autokarem z chyba łódzkiego oddziału PTTK, którego kierowca zgarnął nas, za co bardzo dziękujemy. Dziękujemy także uczestnikom tegoż koła PTTK za ciepłe przyjęcie
i chwile gawędy w drodze do Wetliny. Do furmanki zostało nam 3 km, to już z lacza zadaliśmy.
Franek, dziękuję za wyborne towarzystwo,fruitella o 0:30 smakuje wybornie,biesiadę w wiacie w Noc św.Walentego.

Wszystkim czytelnikom, którzy wytrwali przez całość relacji:

dziękuję za uwagę.

Awatar użytkownika
Comen
Jr. Admin
Posty: 8796
Rejestracja: 30 maja 2011, o 00:37
Lokalizacja: Kraków

Relacja: Tour de Połoniny AD 2013

Post autor: Comen » 10 gru 2014, o 08:39

Ale niesamowite, że w tamtym roku była jakaś zima. To chyba ten jedyny tydzień trafiliście jak coś spadło.
Nie byłem wszędzie, ale mam to na uwadze
A może coś o Szwecji? http://swevirtual.blogspot.com/

Deleted

Relacja: Tour de Połoniny AD 2013

Post autor: Deleted » 10 gru 2014, o 08:48

No ale to była "tamta-tamta" :) zima - 2012/13 a nie 2013/14.

Awatar użytkownika
Comen
Jr. Admin
Posty: 8796
Rejestracja: 30 maja 2011, o 00:37
Lokalizacja: Kraków

Relacja: Tour de Połoniny AD 2013

Post autor: Comen » 10 gru 2014, o 09:07

A to faktycznie. Wtedy jeszcze była zima
Nie byłem wszędzie, ale mam to na uwadze
A może coś o Szwecji? http://swevirtual.blogspot.com/

Awatar użytkownika
Adler
Administrator
Posty: 13381
Rejestracja: 19 wrz 2010, o 23:06
Lokalizacja: Galicja

Relacja: Tour de Połoniny AD 2013

Post autor: Adler » 10 gru 2014, o 09:14

Miejscami naprawdę trudne warunki.
Ciekawa fotorelacja. <okok>

Awatar użytkownika
tadeks
Ekspert
Posty: 1194
Rejestracja: 7 cze 2014, o 21:17
Lokalizacja: Słupsk

Relacja: Tour de Połoniny AD 2013

Post autor: tadeks » 10 gru 2014, o 19:00

menel pisze:Wszystkim czytelnikom, którzy wytrwali przez całość relacji:

dziękuję za uwagę.
Przeczytałem i obejrzałem całość. Krótko: hart i zahart.
Przy Was jestem mikrus górski, wygodniś.

Deleted

Relacja: Tour de Połoniny AD 2013

Post autor: Deleted » 10 gru 2014, o 19:07

tadeks pisze:Przeczytałem i obejrzałem całość. Krótko: hart i zahart.
Przy Was jestem mikrus górski, wygodniś.
Tadeks, myślę, że każdy z nas ma swój sposób na góry, porównywać się chyba, nie ma po co.

Awatar użytkownika
Wiolcia
User
Posty: 218
Rejestracja: 24 paź 2014, o 14:52

Relacja: Tour de Połoniny AD 2013

Post autor: Wiolcia » 19 gru 2014, o 22:59

Menel, nie znęcaj się nad koleżanką...
Piękny wypad! I to, że w Bieszczady, i to, że rakietowy. Świetna pogoda Wam siadła - widoki z połonin wprost bajkowe!
Raz tylko zimą byłam w Bieszczadach i na Wetlińskiej była taka mgła, że na małą odległość nie było nic widać. A u Was niesamowicie!

ODPOWIEDZ