Taka ciekawostka...
W czasie tzw. Potopu Szwedzkiego [neologizm H. Sienkiewicza w celu odwrócenia uwagi od najazdu 200-tysięcznej armii moskiewskiej na Polskę w1654r.] Szwedzi podeszli pod Zamość 25 lutego 1656 roku. Pan na Zamościu był dobrze przygotowany do obrony. Zdążył także zebrać żywność z całej okolicy. W obozie szwedzkim zapanował głód. Jak podają kroniki, szwedzcy puszkarze tak słabo strzelali, że zabili tylko jedną świnię na rynku, którą p. Zamojski im odesłał.
Król Karol X Gustaw zdał sobie sprawę, że siłą tu nic nie wskóra. Postanawia więc zwyciężyć przekupstwem. Obroną Zamościa dowodzi wnuk Jana Zamoyskiego - Jan "Sobiepan" Zamoyski. Szwedzki król proponuje łapówkę: w zamian za poddanie twierdzy bardzo duża władza w podbitej Polsce. Szczegóły uzgodnią przy prywatnym śniadaniu w rezydencji Zamoyskiego. "Sobiepan" był w kropce. Królowi nie wypada odmówić, ale przyjąć wroga w mieście też nie wolno. I wymyślił sposób, który pozornie czci króla nie uchybi. Zgodził się na wspólne śniadanie, ale poza murami miasta. Topniały śniegi, wszędzie zalegało błoto, ale służba rozstawiła stoły, przyniesiono eleganckie obrusy, półmiski z wykwintnym jedzeniem i nawet wino. Lecz Zamoyski nie dał krzeseł! Król musiał trzymać talerz w dłoni. Musiał też przełknąć zniewagę,
Wystawił też przed mury miasta od strony rzeki stoły pełne jedzenia. Polscy panowie, szlachta, oficerowie zasiedli za stołami, plecami do murów, a szwedzcy "gołodupcy" chodzili wzdłuż stołów na stojąco posilając się zastawionymi na nich produktami.
Stąd nazwa szwedzki stół jako wyraz upokorzenia napastników.
"Od onego czasu, poczęstunek in erectus zwany, czyli na stojąco, rozpowszechnił się i zwać się począł Stołem Szwedzkim" - pisze Henryk Szkutnik,
źródło: kronikihistoryczne.blogspot.com
